Badania prowadzone są w bardzo wielu lokalizacjach w celu porównania siedlisk pod kątem zawartości roślin najbardziej istotnych dla rodzin pszczelich. Wyniki odnoszą się także do populacji innych gatunków pszczół dziko żyjących poza pszczołą miodną, gdyż one także korzystają z tej samej bazy żerowej. Ponad 100 specjalnych urządzeń zlokalizowanych w całej Polsce mierzy m. in. wagę ula, wilgotność, temperaturę wewnątrz i na zewnątrz.

Po co ważymy ule?

Mówiąc krótko ul ważymy po to by sprawdzić, jakie możliwości ma rodzina pszczela w danej lokalizacji na rozwój wiosenny, a później na pożytek towarowy w postaci miodu i pyłku. Obecność pewnych roślin bardzo pobudza start po zimie (kwitnąca wcześniej leszczyna, wierzba iwa, klony) dając możliwości zwiększenia ilości pszczół na późniejsze pożytki. Porównując wagi ula z poszczególnych godzin lub dni otrzymujemy różnicę „in plus” (przyrost masy ula powodowany pobieraniem pyłków roślinnych bądź nektaru – spowodowany kwitnięciem określonych roślin i korzystnymi warunkami pogodowymi) lub „in minus” (spadek masy ula – a więc zużywanie zapasów ula zgromadzonych wcześniej). Całościowy bilans tych wahań daje pojęcie o możliwościach środowiska w zakresie istnienia populacji pszczół na danym obszarze.

Obserwacje florystyczne

Oprócz pomiarów leśnicy prowadzą szczegółowe obserwacje rozpoczęcia i zakończenia kwitnienia roślin miododajnych występujących na obszarze ok.1200 ha otoczenia ula pomiarowego oraz dane dotyczące prac gospodarczych, które mogą powodować zmiany wagi ula.

Wszystkie zbierane dane poddane zostaną analizie przez naukowców, dzięki której można będzie szacować siedliska pszczół oraz podejmować stosowne kroki do ich poprawy. Oczywiście projekt musi trwać odpowiednio dłużej by określić prawidłowe wnioski i sformułować konkretne zalecenia.

Ule tętnią życiem

W okresie wiosennym rodziny pszczele intensywnie się rozwijają, temperatura w środku ula stale utrzymuje się na poziomie pow. 20°C, matka intensywnie składa jajeczka, a liczebność młodych pszczół szybko wzrasta. Przelotne deszcze potrafią wtedy nieco wypłukać kwiaty. Na szcześcię ilość kwitnacych gatunków roślin jest na tyle duża, że rekompesuje w tym czasie straty powstałe w wyniku niekorzystnych warunków pogodowych. Wreszcie ruszają z kwitnieniem drzewa owocowe czereśnie, wiśnie, a to już sygnał dla rodzin pszczelich by przejść na najwyższe obroty - zużycie pokarmu na własne potrzeby może sięgać do 8 - 11 kg w kwietniu!

Niebezpieczne opryski

Okres wiosenny to również liczne niebezpieczeństwa dla pszczół, z których najgroźniejsze są opryski zwłaszcza, jeśli chodzi o drzewa owocowe. Pszczoły potrafią aktywnie przynosić pokarm w promieniu do 1,5 km od ula. Jeżeli decydujemy się na opryski to pamiętajmy o własciwym terminie. Opryski powinno się wykonywać w godzinach przedwieczornych, gdzie loty pszczół już ustają (w kwietniu/maju po godz. ok. 20⁰⁰ – 20³⁰). W Lasach Państwowych opryski chemiczne stosuje się na niewielką skalę. Ich zastosowanie obwarowane jest licznymi przepisami. Jest to ważne, gdyż często rolnicy lub sadownicy opryskując niekwitnące rośliny gospodarskie zapominają o chwastach, które odwiedzają pszczoły – np. mniszki lekarskie pod jeszcze niekwitnącymi jabłoniami. Nawet oprysk środkami grzybobójczymi może być szkodliwy – zmieni zapach pszczoły, a strażniczki przy wejściu do ula chronią przed intruzami z „obcym zapachem”.