Rdestowce to azjatyckie byliny o tęgich łodygach dorastające nawet do 4 metrów wysokości. Ich pędy wyrastają z kłączy (zgrubiałych pędów podziemnych), wrastających w podłoże na głębokość 2–3 metrów oraz rozrastających się poziomo i osiągających długość 15–20 m!!!

Rdestowce zostały sprowadzone do Europy w XIX wieku jako rośliny ozdobne W naszym kraju na stałe zadomowiły się 3 gatunki: rdestowiec ostrokończysty (Reynoutria japonica) rdestowiec sachaliński (Reynoutria sachalinesis) i rdestowiec pośredni (Reynoutria x bohemica) będący mieszańcem dwóch pierwszych gatunków.

Dlaczego takie groźne?

Rdestowce nie są groźne dla człowieka w przeciwieństwie do powszechnie znanego barszczu Sosnowskiego natomiast stwarzają poważne zagrożenie przyrodnicze. Tworzą zwarte i gęste jednogatunkowe zarośla na cennych siedliskach przyrodniczych np. łęgach i zaroślach wierzbowych. Ograniczają dostęp do światła gatunkom rodzimym skutecznie je wypierając i uniemożliwiając kiełkowanie siewek. Ich obecność wpływa na obniżenie bogactwa gatunkowego bezkręgowców, płazów i ptaków. Inwazje biologiczne obcych gatunków uznawane są obecnie za jedno z największych zagrożeń dla światowej przyrody
Rdestowce stwarzają także zagrożenie dla gospodarki człowieka. Ograniczają widoczność wzdłuż dróg i linii kolejowych, zmniejszają atrakcyjność obszarów turystycznych oraz mogą powodować niszczenie nawierzchni dróg i chodników. Ich silne kłącza mogą nawet przerastać spękania w asfalcie i penetrować fundamenty do wnętrza budynków. Penetrując podłoże (intensywny przyrost roczny), uszkadzają fundamenty i ściany budynków, ściany kanałów melioracyjnych, nawierzchnie dróg, chodników dla pieszych i parkingów samochodowych.

Trudna walka

Ogromne możliwości wegetatywnego rozprzestrzeniania się, szybkie tempo wzrostu, małe wymagania siedliskowe sprzyjają szybkiej inwazji rdestowców, które zajmują nowe miejsca i sukcesywnie zwiększają liczbę swoich stanowisk. Należą do gatunków inwazyjnych, które najtrudniej jest zwalczyć.

Na terenie Nadleśnictwa Złotów najwięcej stanowisk rdestowca jest w leśnictwie Łobzonka. Na razie to ponad 0,5 hektara, ale mając na uwadze łatwość rozprzestrzeniania się musieliśmy podjąć działania zmierzające do zwalczania ich stanowisk. Poza tym bliskie sąsiedztwo doliny Łobzonki stanowiącej obszar Natura 2000 oraz liczne cenne siedliska przyrodnicze obligują leśników do podejmowania działań ochronnych. Eliminowanie stanowisk rdestowców prowadzone jest różnymi metodami. Na stanowisku sąsiadującym z otwartym lustrem wody zastosowaliśmy metodę mechaniczną wyrywając rośliny i przykrywając je grubą folią tak żeby uniemożliwić dalszy wzrost. W pozostałych miejscach zastosowaliśmy metodę chemiczną uznawaną za najbardziej skuteczną.

Mamy nadzieję, że podjęte działania ograniczą występowanie rdestowców w naszym nadleśnictwie i pomogą ochronić cenne siedliska przyrodnicze.